Concertverslag: an evening with Jason Isbell, Paradiso 6-2-2025

Als fan van Jason Isbell, heb ik al menig concert van hem bezocht.

In de loop van tijd merk ik dat zijn fanbase in Nederland groeit en dat zijn concerten steeds drukker bezocht worden. Ook merk ik dat hij, met zijn begeleidingsband 400 Unit aan zijn zijde, steeds meer de rockkant in de Americana opzoekt. Soms lekker vind ik, maar zijn soberder ingekleurde albums van zijn beginjaren raken voor mij meer de kern van wat zijn muziek zo goed maakt: mooie muzikaal subtiel omlijste liedjes vol prachtige beschouwende teksten en tekstuele vondsten.

Ik was dan ook vol verwachting dat Paradiso een van de 5 zalen is, waar Jason Isbell tijdens deze korte solotour optreedt. Dit doet hij omdat 7 maart zijn nieuwe album Foxes in the Snow uitkomt, een plaat met louter nieuwe “man-met-een-gitaar”-nummers.

Memorabele avond

Paradiso is vanavond bomvol gepakt en er is geen voorprogramma. Zoals wel vaker in Paradiso hangt er een broeierige verwachtingsvolle spanning.

Op het moment dat Jason Isbell opkomt en plaatsneemt op de stoel op het podium klinkt het eerste enorme applaus. Maar daarna, als Isbell het eerste nummer Tour of Duty van het album Here we rest inzet, is het muisstil. En tijdens de nummers blijft dat de hele set zo. Vanavond heerst er geen Hollandse ziekte, er is louter volledige aandacht.

Isbell is goed in vorm vanavond. Al vertellend leidt hij het publiek door de avond heen. Dat hij een geweldige gitarist is wordt vanavond eens temeer duidelijk. Ook zijn zang is zoals we van hem gewend zijn. Met zijn nasale Alabama tongval weet hij, juist nu de nummers zo uitgekleed zijn, te raken.

Aan het begin van de set speelt Isbell een drietal nieuwe nummers: Bury me, Foxes in the snow en True believer.  Later in het concert worden deze aangevuld met nummers als Ride to Robert en Eileen. Stuk voor stuk pareltjes, wat heel veel goeds belooft voor het nieuwe album!

Maar het is ook een feest der herkenning vanavond. Isbell speelt een mooi overzicht van zijn oevre waaronder een van mijn persoonlijke favorieten Alabama pines, aangevuld met 2 covers: Pancho & Lefty van Townes van Zandt en een prachtig uitgeklede versie van Bon Iver’s Beth/Rest.

Het is een memorabele avond geworden. Ook voor deze doorgewinterde Jason Isbell-fan was het echt genieten vanavond om hem in deze topvorm en ambiance te zien.

Danny