Skip to main content

Luisterervaring van Merijn!

Bij Audiohaven staan we dagelijks in contact met luisteraars die net als wij op zoek zijn naar muziekbeleving in zijn meest overtuigende vorm. Regelmatig nodigen we klanten uit om hun ervaringen te delen met de apparatuur waar ze voor gekozen hebben – niet om technische verhandelingen te schrijven, maar om te beschrijven wat ze écht horen en voelen.

Deze keer delen we het verhaal van een vaste klant met een scherp oor, een sterke voorkeur voor Audio Note, en de gave om zijn luisterindrukken helder onder woorden te brengen. Zijn set kent een indrukwekkend niveau van afstemming en zijn enthousiasme werkte aanstekelijk – maar zijn oordeel bleef kritisch, zoals we graag zien.

We laten hem aan het woord over de Audio Note M2 RIAA en S2 High step-up. Geen verkoopverhaal, maar een persoonlijk verslag vol nuance, observaties en muzikale verwondering. En ja, het gaat af en toe behoorlijk de diepte in – maar juist daarin herkennen wij de liefde voor het luisteren. Veel leesplezier.

Luisteren met de M2 RIAA & S2 High
De Audio Note Level 2 M2 RIAA is een versterker van serieus formaat – zeker als je bedenkt dat het hier om een pure MM phonoversterker gaat. Audio Note gebruikt een beperkt aantal kastformaten om de productiekosten te beperken en een uniforme look & feel te creëren. Daardoor oogt deze versterker vrij leeg. De kast is intern in de lengte in twee compartimenten verdeeld, om instraling vanuit de buizenvoeding in de gevoelige phonotrap te voorkomen.
De phonotrap zelf oogt als de eenvoud zelve: twee buisjes (ECC83 en een E88CC) in aanvullend afgeschermde buisvoeten, een handvol weerstanden en koperfoliecondensatoren, verbonden met de bekende AN-V zilveren bekabeling. Met een stroomverbruik van zo’n 40 watt zou je hem in theorie altijd aan kunnen laten staan, maar ik zet hem liever een half uur vóór een luistersessie aan.
De Level 2 S2 High step-up is de logische partner voor het aansluiten van een low-output MC-element op de M2 RIAA. Het is een klein metalen kastje met vier tulpverbindingen en twee schakelaars om te kiezen tussen een hoge of lage afsluitwaarde en versterkingsfactor.
Beide apparaten zijn geplaatst op een eigen plank in het Creaktiv Reference Audiorack en aangesloten op een Transrotor Porcino met RB600 en Holistic Audio SEL mk3 low-output MC, én op een Garrard 401 (Hanze Hifi serviced) met SME 3012 en Ortofon SPU Royal N.
Er wordt gestart met de Transrotor/SEL-combinatie. Het eerste wat opvalt na het wisselen van de overigens geweldige Gold Note PH10 naar de M2 RIAA met de S2 High, is de manier waarop de M2 het geluidsbeeld presenteert. Waar de Gold Note een groot, luchtig, gedetailleerd en wat koeler beeld geeft, is de presentatie van de M2 compacter en minder uitgesproken ‘audiofiel’. Er is meer dynamiek, meer ‘vlees en bloed’ in de weergave van stemmen en instrumenten.
Op Now’s the Time (track 2) van het album First Flight to Tokyo van Art Blakey and the Jazz Messengers, speelt Art enkele fantastische drumsolo’s. Fris, snel en dynamisch, met de juiste schaal. De solo is opvallend goed te volgen; de verhoudingen tussen toms, bekkens, snare en kick kloppen. Waar dit album normaal wat vlak wordt, blijf ik nu op het puntje van mijn stoel luisteren. Ik voel me onderdeel van de avond en geniet. De band is geweldig op elkaar ingespeeld en heeft hoorbaar plezier. Solo’s worden overgenomen, er wordt geïmproviseerd, en ja – soms gaat het even mis, tot zichtbaar (en hoorbaar) vermaak van de muzikanten zelf. Het optreden lééft. Het ademt. Precies wat ik zo belangrijk vind in muziekweergave.
Wanneer hetzelfde album wordt afgespeeld via de Gold Note PH10, wordt het geluidsbeeld iets verder uit elkaar getrokken. Het is correcter, schoner, maar ook iets minder dynamisch. De presentatie is fraai, maar iets afstandelijker.

Opgegroeid in de jaren ’90 was Pearl Jam’s Alive mijn lijfplaat. Toen ik deze op vinyl zag liggen bij mijn favoriete platenzaak Kroese in Arnhem, móest ik hem hebben. Maar wat viel de plaat tegen toen ik hem voor het eerst opzette. Vlak, saai, monotoon. Waar was die rauwe energie gebleven? De LP belandde aan de muur, in een lijst.

Voor deze recensie besloot ik hem opnieuw op te zetten. Met de Gold Note was het beeld strak en doortekend, met een fijne, rauwe gitaarklank van Eddie. Maar het bleef enigszins vlak. Niet zo erg als in mijn herinnering, maar toch…

Teruggeschakeld naar de M2 RIAA en S2 High werd het geluidsbeeld kleiner, maar ook levendiger. Meer vlees, meer betrokkenheid. De dynamiek was nog steeds beperkt, maar minder storend. De limiter, die met de Gold Note nog zo duidelijk hoorbaar was, verdween naar de achtergrond. En er gebeurde iets: ik luisterde écht naar de teksten die ik zo goed kende. Ik werd weer meegenomen in de muziek. Ik voelde de opgekropte woede, de gelatenheid, de melancholie in de melodieën en begreep ineens weer wat Eddie wilde vertellen. Wat zit dit eigenlijk goed in elkaar. Timing, nuances, flow…
“Geloofwaardig!!!” staat er op mijn kladblok.

Voor de laatste notities kies ik een bekende audiofiele testplaat: het meesterlijk geproduceerde Café Blue van Patricia Barber, in de eerste 45RPM-persing van Mobile Fidelity Sound Lab.
Ik noteer: “rust, koel, afgemeten, maar met gevoel gespeeld.” De instrumenten staan los in de ruimte en ik kan moeiteloos alles volgen. Op het nummer What a Shame zoomt Patricia’s stem normaal gesproken wat in en uit, doordat ze dicht op de microfoon zingt. Niet zo met de M2 RIAA: haar dynamiek blijft intact, zonder dat haar stem ‘groeit’. De brushes op Mourning Grace zijn delicaat en iedere stroke klinkt net iets anders.
Met de Gold Note is er hier duidelijk meer resolutie te horen ten opzichte van de M2 RIAA/S2 High. Fraai, zeker, maar met een nadruk op alles wat geperst is. De M2 laat juist horen wat gespeeld is.
Wrap-up

Voor mij voelde het luisteren met de Audio Note UK M2 RIAA als thuiskomen na een lange audiofiele reis. Ik heb genoten van alle exotische oorden en technische hoogstandjes, maar heb voor het eerst in twintig jaar geen ‘wanderlust’ meer.

Producten zoals de Audio Note versterkers, Holistic Audio elementen, de oude Tannoy’s… stuk voor stuk componenten die zich in dienst stellen van de muziek. Niet van de meetapparatuur. Ik geniet weer net zoveel van de platen uit mijn jeugd als van de Grote Audiofiele Werken. Daarmee is de M2 RIAA een hoeksteen van mijn set geworden.

Ben je op zoek naar een phonoversterker die tonale echtheid, schaal, coherentie en emotionele geloofwaardigheid boven microdetail en precisie stelt? En neem je het gebruik van step-up transformators voor MC-elementen én wat extra ruimte in je audiorack graag voor lief?

Setup
  • ASR Emitter 1+ HD & Audio Note UK OTO SE Line Signature
  • Transrotor Porcino 20/40 / Rega RB600 met Michell TechnoWeight / Holistic Audio SEL mk3
  • Gold Note Bellagio / B7 Titanium / Lyra Delos
  • Garrard 401 / SME 3012 / Ortofon SPU Royal N
  • Audio Note UK M2 RIAA / Audio Note UK S2 High & Gold Note PH10
  • Audio Note UK DAC 2.1x Signature & Arcam Delta 250
  • Tannoy Cheviot / Mainly Tannoy filters & Falcon LS3/5a
  • Synergistic Research Designers Reference interlinks, powercords en LS-kabel
  • Audio Note UK AN-Vx interlinks / AN-ISIS powercords / Duelund DCA-12GA LS-kabel
  • Audiogroep met smeltzekering en eigen aardpen, TripleM in-wall bekabeling, Furutech outlets
Albums
  • Art Blakey and the Jazz Messengers – First Flight to Tokyo– Blue Note 00602435952864
  • Pearl Jam – Alive– Epic 88697159541
  • Patricia Barber – Café Blue– MoFi MFSL 3-45002 no. 750